Pielęgniarstwo, kontrola lekarska i monopol medyczny śledzą wysiłki lekarzy zmierzające do osiągnięcia monopolu w opiece zdrowotnej, często poprzez podporządkowanie sobie pielęgniarek – ich jedynych prawdziwych konkurentów. Próby zreformowania wielu aspektów opieki zdrowotnej przez pielęgniarki były wielokrotnie przeciwstawiane przez lekarzy, których głównym celem było osiągnięcie całkowitej kontroli nad „systemem” opieki zdrowotnej, często ze szkodą dla zdrowia i bezpieczeństwa pacjentów. Thetis M. Group i Joan I. Roberts najpierw dokonują przeglądu działalności pierwszych uzdrowicielek i pielęgniarek oraz badają relacje pielęgniarka-lekarz od początku XX wieku. Seksistowska dominacja pielęgniarstwa przez medycynę nie była przypadkowa, ale stanowiła zorganizowane i zinstytucjonalizowane zjawisko. Wysiłki pielęgniarek w celu uzyskania większej autonomii były często blokowane przez administrację szpitali i zorganizowaną medycynę. Konsolidacja monopolu medycznego w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku wraz z zanikiem feminizmu doprowadziła do konkretyzacji stereotypowych ról płciowych w pielęgniarstwie i medycynie. Narastający niepokój w relacjach pielęgniarka-lekarz nasilił się od lat czterdziestych do sześćdziesiątych
wieku; rozwój i złożoność branży opieki zdrowotnej, poszerzanie wiedzy naukowej i zwiększanie specjalizacji lekarzy – wszystko to stwarza duże wymagania wobec pielęgniarek.. Stereotypy dotyczące płci pozostawały w centrum relacji pielęgniarka-lekarz w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku.