W tym artykule wskazuje się na to, że brak dostępu do owoców współczesnej medycyny i nauki, która o tym informuje, jest ważnym i zaniedbanym tematem w bioetyce i etyce medycznej. Opierając się na doświadczeniach z chorobami zakaźnymi w niektórych z najbiedniejszych społeczności na świecie autorzy badają główne imperatywy bioetyki i etyki lekarskiej. AIDS, gruźlica i malaria to obecnie trzej najczęstsi zaraźliwi zabójcy dorosłych na świecie. Ponieważ każdą chorobę można leczyć za pomocą już dostępnych terapii, brak dostępu do opieki medycznej jest powszechnie postrzegany w obszarach silnie obciążonych chorobami jako dylemat etyczny i moralny. W środowiskach, w których prowadzone są badania nad tymi chorobami, ale niewiele jest na drodze terapii, dużo mówi się o diagnostyce pierwszego świata i terapiach trzeciego świata. Resocjalizacja etyki medycznej wymaga uwzględniania najuboższych.
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1111/j.1467-
8519.2009.01738.x?casa_token=ShUdbue61pQAAAAA:2d5Aah3CQT0MzpnvZQgTaVNNL DZQ8lkWrJXv6alVuuTRJAYciq4ScMjPkJgcONe_uvX54rN2cYZobQ