Celem artykułu było (i) porównanie komunikacji między lekarzem a pacjentem w praktyce ogólnej w krajach europejskich; oraz (ii) zbadanie wpływu systemu, lekarza rodzinnego i charakterystyki pacjenta na komunikację między lekarzem a pacjentem w praktyce ogólnej. Dane zebrano za pomocą kwestionariuszy pacjentów i lekarza rodzinnego oraz obserwacji konsultacji nagranych na wideo, a następnie przeanalizowano za pomocą jednokierunkowej i wielopoziomowej analizy wieloczynnikowej. Różnice w komunikacji między krajami stwierdzono w: zachowaniach afektywnych i instrumentalnych; rozmowa biomedyczna i psychospołeczna; Spojrzenie skierowane na pacjenta przez lekarza pierwszego kontaktu; i długość konsultacji. Badanie wykazało, że rola lekarza pierwszego kontaktu (w przypadku zarejestrowanych pacjentów) była mniej ważna w komunikacji lekarz – pacjent, niż oczekiwano. Cechy pacjenta, takie jak płeć, wiek, posiadanie problemów psychospołecznych oraz zażyłość między lekarzem a pacjentem były najważniejsze w wyjaśnianiu różnic w komunikacji. Rola lekarza pierwszego kontaktu nie jest istotna w wyjaśnianiu komunikacji między lekarzem a pacjentem. Relacja jest bardziej złożona niż oczekiwano. Ważniejsze są cechy pacjenta i lekarza pierwszego kontaktu. W przyszłych badaniach należy uwzględnić czynniki kulturowe.
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0738399106003272?via%3Dihub