Cele: Sojusz terapeutyczny jest areną, na której zachodzą interwencje psychofarmakologiczne i inne interwencje terapeutyczne. Charakter i jakość sojuszu terapeutycznego może wpływać na przestrzeganie leczenia i realizację korzyści z skutecznego leczenia farmakologicznego w praktyce klinicznej. Jest to obszar, który nie był przedmiotem systematycznych badań, pomimo dostępnych dowodów sugerujących, że odgrywa on wymierną rolę w wynikach klinicznych.
Metody: Przeszukano literaturę za pomocą Medline, Ovid, Psychinfo i Science Direct w latach 1975-2004. Użyto następujących słów kluczowych: choroba afektywna dwubiegunowa, przestrzeganie zaleceń przez pacjenta, nieprzestrzeganie zaleceń lekarskich, zgodność, relacja lekarz-pacjent, lekarz-pacjent komunikacja, sojusz terapeutyczny, zarządzanie chorobami przewlekłymi, opieka oparta na współpracy, zarządzanie sobą, przekonania zdrowotne, poczucie własnej skuteczności, samostanowienie, wspieranie autonomii, rozmowy motywacyjne.
Wyniki: Interwencje psychospołeczne wykazały pozytywny wpływ na problemy z przestrzeganiem zaleceń. Badania nad wpływem sojuszu terapeutycznego na wyniki w chorobach psychicznych wskazują na możliwości owocnych badań w tej dziedzinie w chorobie afektywnej dwubiegunowej. Różne modele teoretyczne zmieniających się zachowań związanych ze zdrowiem mogą wpływać na podejście do sojuszu terapeutycznego.
Wnioski: Wyniki sugerują przydatność wspólnego podejścia do sojuszu leczenia. Należy zwrócić uwagę na rozwój modeli interwencji, które są ukierunkowane na modyfikowalne czynniki ryzyka nieprzestrzegania zaleceń i uwzględniają zmienne związane z pacjentem, klinicystą i chorobą, aby zwiększyć przestrzeganie zaleceń dotyczących leczenia w sojuszu terapeutycznym. Udoskonalenie tych modeli poprzez kontrolowaną ocenę w warunkach rzeczywistych może prowadzić do integracji z systemami świadczenia opieki zdrowotnej.