Bioetyka rozpoczęła się, gdy interdyscyplinarni naukowcy dołączyli do instytucji biomedycznych, aby służyć w nowo utworzonych komisjach bioetyki i szpitalnych komisjach etycznych. Ci byli osobami z zewnątrz, a ich obecność była początkowo przeciwstawiana przez niektórych przedstawicieli środowiska medycznego, ale z czasem zostali zintegrowani z instytucjami, które wielu początkowo krytykowało. Ta praca zmieniła praktykę medyczną, ale wymagała także kompromisów i kosztów intelektualnych. Również pomyślna integracja bioetyki opierała się częściowo na cechach strukturalnych medycyny powojennej bez wyraźnego odpowiednika we współczesnej neurobiologii. W przypadku neuroetyki potrzebne będą również nowe, pomysłowe podejścia. Chociaż dotychczas neuroetyka skupiała się nieco wąsko na kwestiach neurotechnologii, w tym artykule stwierdza się, że pomyślna integracja w neuroetyce będzie prawdopodobnie wymagała szerszej wizji, obejmującej neuronauki kliniczne, a także pytania na styku neuronauki i społeczeństwa.
https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fnhum.2016.00336/full