Starość uznaje się w psychologii life-span za okres rozwojowy, w którym dochodzi do zmian w sferze psychicznej, biologicznej i społecznej. Konsekwencjami obniżenia się poziomu sprawności ruchowej są zmiana obrazu własnej osoby, najważniejszej struktury osobowości człowieka, oraz utrata niektórych dotychczasowych ról społecznych. Wszystko to sprawia, że obniża się także jakość życia, dlatego też rehabilitacja osoby w starszym wieku powinna być wieloaspektowa, a przez to efektywna w podnoszeniu jakości jego życia. Celem niniejszej pracy była ocena poziomu poczucia jakości życia osób po 60. roku życia przed rehabilitacją i po niej. Po raz pierwszy 43 pacjentów (> 60. rż.) przebadano bezpośrednio po urazie, względnie po zabiegu operacyjnym, a następnie po okresie rehabilitacji, stosując następujące skale: test podatności na efektywną rehabilitację (J. Tylki), test do badania jakości życia oraz test Cambella w odniesieniu do woli i pasji życia. Wyniki jednoznacznie wykazały, że poziom jakości życia jest istotnie wyższy po rehabilitacji; wzrasta bowiem wówczas poczucie własnej wartości, poprawia się nastrój oraz motywacja do działania i osiągania celów życiowych.
https://www.researchgate.net/profile/Agata- Rudnik/publication/283725594_Psychological_conditions_of_the_quality_of_life_of_patients
_undergoing_radiotherapy_with_regard_to_the_stage_of_the_disease_and_age/links/5645a8c f08aef646e6ccd3c9/Psychological-conditions-of-the-quality-of-life-of-patients-undergoing- radiotherapy-with-regard-to-the-stage-of-the-disease-and-age.pdf