Celem artykułu jest omówienie zagadnień związanych z językowym kodowaniem wiedzy merytorycznej w języku niemieckim i polskim oraz jego psychologicznych aspektów w procesie komunikacji między specjalistą a niespecjalistą. Artykuł analizuje terminy używane w neuropsychologii klinicznej. Podstawowe pytanie, które motywuje tę dyskusję, dotyczy kwestii, czy każdy przypadek kodowania językowego wiedzy specjalistycznej w zakresie treści automatycznie prowadzi do ekspertyzy językowej i czy każdy produkt połączenia wiedzy o treści i języka rości sobie prawo do własnego kodowania językowego – to znaczy , do językowej egzystencji w języku. Analiza wykazała, że wiedzę lingwistyczną wywodzącą się z wiedzy merytorycznej można podzielić na terminy, terminy ogólne i terminy specjalne, a wśród nich tylko ostatnia grupa ma własne kodowanie językowe w sensie języka eksperckiego. Analiza wykazała również, że wspomniane wyżej zróżnicowanie wiedzy językowej ma kluczowe znaczenie dla komunikacji specjalistycznej między specjalistą a niespecjalistą. Interakcja między lekarzem (specjalistą) a pacjentem (niespecjalistą) uwarunkowana jest różnymi czynnikami wpływającymi na cały proces komunikacji i odbywa się kilkoma kanałami, z których każdy jest niezbędny do efektywnej komunikacji. Bardzo ważne są również praktyczne aspekty komunikacji, takie jak dostosowanie języka specjalisty do wieku, osobowości, poziomu wykształcenia i możliwości intelektualnych pacjenta. Skuteczność komunikacji zależy od doboru odpowiednich środków językowych i właściwej formy wypowiedzi zarówno na poziomie leksykalnym, jak i składniowym. W tym kontekście udowodniono, że z psychologicznego punktu widzenia specjalista powinien unikać języka eksperckiego w komunikacji z niespecjalistą.
https://wsaib.pl/images/files/E-Publikacje/23-03_zeszyt_22_2016.pdf#page=283