Bioethics and Human Rights: A Historical Perspective

Bioetyka i prawa człowieka powstały w następstwie Holokaustu, kiedy moralne oburzenie ponownie ożywiło przestarzałe koncepcje „etyki lekarskiej” i „praw naturalnych”, zmieniając je na „bioetykę” i „prawa człowieka”, aby nadać im nowy cel. Pierwotnie zasady bioetyki były środkiem ochrony praw człowieka, ale przez przypadek historyczny uznano zasady bioetyczne za fundamentalne. W tym artykule zastanawiam się nad równoległym rozwojem i przypadkowym rozwodem bioetyki i praw człowieka, aby zachęcić do ich pojednania. Głębia dylematów, którymi musimy się zająć, nie zniknie tylko dlatego, że używamy wspólnego sposobu dyskursu moralnego, aby je rozwiązać. Międzykulturowy zasięg dyskursu o prawach człowieka może jednak rozproszyć problemy moralnej zaściankowości. Każda kultura ma głęboko zakorzenione upodobanie do traktowania swojej własnej koncepcji moralności, własnych pojęć i zasad moralnych jako podstawowych. Dyskurs o prawach człowieka miał być tak kosmopolityczny i międzynarodowy, jak sama Organizacja Narodów Zjednoczonych; pozwala nam przekroczyć naszą zaściankowość, a tym samym skupić się na istocie głębokich wyzwań moralnych, przed którymi stoimy.