Sedacja paliatywna (sedacja powodująca utratę przytomności) jako opcja ostateczności w przypadku trudnych do opanowania cierpień związanych z końcem życia była przedmiotem toczącej się dyskusji i debaty, a także formułowania polityki. Szczególnie kontrowersyjną kwestią było to, czy niektórzy umierający pacjenci doświadczają formy nieuleczalnego cierpienia, nie charakteryzującego się fizycznymi objawami, które można rozsądnie określić jako „egzystencjalne” z natury, a zatem nie jest to akceptowalne wskazanie do uspokojenia paliatywnego. Takie stanowisko zajęło ostatnio American Medical Association. W tym eseju dowodzimy, że taka postawa odzwierciedla fundamentalne niezrozumienie natury ludzkiego cierpienia, szczególnie pod koniec życia, i może pozbawić niektórych umierających pacjentów skutecznych środków ulgi w ich trudnym do usunięcia cierpieniu końcowym.
http://www.ansatt.hig.no/bjoernh/Artikler/Ethics%20of%20palliative%20surgery%20PROOF %20bjs5104.pdf