Well-Mannered Medicine: Medical Ethics and Etiquette in Classical Ayurveda

Książka ta bada dyskursy moralne dotyczące praktyki medycznej w podstawowych tekstach ajurwedy. Klasyczne traktaty ajurwedyczne powstawały w sanskrycie między I a VII wiekiem ne, a późniejsze dzieła, datowane na XVI wiek n.e., są nadal uważane za silnie autorytatywne. Jak pokazuje Wujastyk, prace te świadczą o rozbudowanym systemie etyki i etykiety lekarskiej. Ajurwedyjskie dyskursy na temat dobrej praktyki medycznej przedstawiają lekarza jako wysoce wykształconego, wykwalifikowanego, moralnego i dobrze wychowanego. Zasady postępowania lokowały lekarzy w głównym nurcie społeczeństwa i charakteryzowały praktykę lekarską jako zawód godny zaufania i społecznie akceptowany. Jednocześnie sukces zawodowy w dużej mierze zależał od konkretnego lekarza i jego zdolność leczenia pacjentów. Powodowało to napięcie, ponieważ niektóre terapie i leki były uważane za społecznie lub religijnie niedopuszczalne, lekarze musieli skutecznie leczyć swoich pacjentów, pozornie przestrzegając zasad akceptowalnego zachowania.