Choroby zagrażające życiu, takie jak HIV / AIDS, również zagrażają poczuciu tożsamości ludzi i przyjmowanym za pewnik założeniom dotyczącym czasowego kształtowania ich życia. W odpowiedzi ludzie często doświadczają przemian wartości, duchowości i życiowych priorytetów. Opierając się na połączonych badaniach ilościowych i jakościowych osób żyjących z HIV / AIDS w Australii, zidentyfikowano trzy różne narracje, których ludzie używają, aby nadać sens swoim doświadczeniom związanym z chorobą: liniowe narracje restytucyjne, liniowe narracje chaotyczne i narracje polifoniczne. Liniowe narracje o chorobach kolonizują przyszłość, zakładając, że można ją kontrolować poprzez ludzkie działanie. Podkreślają wiarę w nauki medyczne, mają tendencję do bycia świeckimi i egocentrycznymi i zakładają, że koniec życia nastąpi w odległej przyszłości. Nadzieja koncentruje się na konkretnych wynikach, takich jak poprawa stanu zdrowia lub dobrobytu materialnego. Narracje liniowe mogą być restytucyjne lub chaotyczne. Restytutywne narracje linearne przewidują życie, które będzie odzwierciedlać narrację. Chaotyczne linearne narracje przewidują życie, które nie spełni linearnego ideału, co doprowadzi do rozpaczy i depresji. Z kolei narracje polifoniczne dotyczące chorób są zorientowane na teraźniejszość, podkreślając nieprzewidywalność przyszłości. Narracje te zwykle obejmują doświadczenia duchowe, system wartości zorientowany na wspólnotę oraz opowiadają o zwiększonym samorozumieniu i zdobywaniu nowych wglądów w wyniku ich choroby.
Illness narratives: time, hope and HIV
19 grudnia 2022