Teorie analizy tekstu są stosowane do zrozumienia historii chorób, lekarze i uczeni mają okazję rozwinąć bardziej zniuansowane i wieloaspektowe uznanie dla tych relacji. Historia pacjenta rzadko jest „tylko historią”, ale jest raczej świadomym i nieświadomym przedstawieniem zawiłych motywów osobistych i dominujących wpływów metanarracyjnych. Ogólnie rzecz biorąc, to skomplikowanie narracji jest korzystne, ponieważ ogranicza naiwne założenia czytelników i słuchaczy dotyczące wiarygodności i autentyczności. Jednak rosnąca liczba badań kwestionujących różne aspekty osobistych narracji może mieć niezamierzony skutek w postaci pozbawienia legitymizacji głosu pacjenta ze względu na obawy co do jego wiarygodności. Co więcej, niedawne skupienie się akademii na transgresywnych, naruszających granice alternatywach, mimo że ma na celu wyrównywanie tego, co stanowi akceptowalne, a nawet wartościowe historie w medycynie, może nieumyślnie trywializować bardziej konwencjonalne, konformistyczne historie jako nieautentyczne. Uznając niemałe pułapki czekające na interpretatora opowieści o chorobie, lekarze i uczeni powinni podchodzić do historii pacjentów z postawą pokory narracyjnej, pomimo nieuchronnych ograniczeń wiarygodności i autentyczności.
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdfdirect/10.1111/1467-9566.00252