Korzystanie z narracji, w tym historii lekarzy i pacjentów, literatury i filmu, jest coraz bardziej popularne w edukacji medycznej. Istnieje jednak potrzeba stworzenia nadrzędnych ram koncepcyjnych, które będą kierować tymi wysiłkami, które są często odrzucane jako „miękkie” i umieszczane na marginesie programów nauczania w szkołach medycznych. Celem tego artykułu jest opisanie koncepcyjnych podstaw podejścia do edukacji medycznej skoncentrowanej na pacjencie, zapoczątkowanego na University of Michigan Medical School jesienią 2003 r. To podejście, Family Centered Experience, obejmuje wizyty domowe i rozmowy między początkującymi studentami medycyny a pacjentami-wolontariuszami i ich rodzinami i ma na celu wspieranie humanizmu w medycynie. Program obejmuje teorię rozwoju i uczenia się, podłużne interakcje z osobami z chorobami przewlekłymi, refleksyjne uczenie się i dyskusje w małych grupach w celu zbadania doświadczenia choroby. Autor opisuje zakorzenienie tego podejścia w teoriach empatii i rozwoju moralnego oraz wyjaśnia wartość edukacyjną, jaką narracje wnoszą do edukacji medycznej. Omówiono również szczególne względy pedagogiczne, w tym wykorzystanie działań w celu stworzenia „nierównowagi poznawczej” oraz koncepcję uczenia się transformacyjnego, które można zastosować w medycynie narracyjnej, profesjonalizmie, edukacji wielokulturowej, etyce medycznej i innych obszarach tematycznych w edukacji medycznej, które są adresowane do poszczególnych osób. i ich potrzeb zdrowotnych w społeczeństwie
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdfdirect/10.1111/1467-9566.00252