Komunikacja między pacjentem a lekarzem ma zasadnicze znaczenie dla skutecznej opieki nad cukrzycą i innymi chorobami przewlekłymi. Jednak względny wpływ komunikacji ogólnej i specyficznej dla choroby na samokontrolę jest słabo poznany, podobnie jak determinanty tych dwóch wymiarów komunikacji. Do badania zakwalifikowano siedemset pięćdziesięciu dwóch pacjentów z cukrzycą. Pięćdziesiąt dwa procent nie było rasy białej, 18% miało mniej niż średnie wykształcenie, a 8% było głównie mówiących po hiszpańsku. Oceny pacjentów dotyczące ogólnej komunikacji lekarzy i specyficznej dla cukrzycy komunikacji zostały zmierzone za pomocą zwalidowanych skal. Pacjenci wrażliwi socjodemograficznie (mniejszości rasowe i językowe oraz osoby z mniejszym wykształceniem) zgłaszali, że komunikacja była równie dobra lub lepsza niż ta zgłaszana przez innych pacjentów. Pacjenci otrzymujący większość opieki diabetologicznej od lekarza pierwszego kontaktu oraz pacjenci pozostający w dłuższej relacji podstawowej opieki zdrowotnej zgłaszali lepszą komunikację ogólną. Pacjenci z klinik powiatowych zgłaszali lepszą komunikację dotyczącą cukrzycy niż pacjenci z klinik uniwersyteckich. Komunikacja ogólna i specyficzna dla cukrzycy są powiązanymi, ale wyjątkowymi aspektami interakcji pacjent-lekarz.
Dimensions of patient-provider communication and diabetes self-care in an ethnically diverse population
18 grudnia 2022