Przedmiotem mojej pracy magisterskiej jest prawo pacjenta do umierania w spokoju i godności. W pracy staram się przedstawić istotę tego prawa oraz elementy, które na to prawo się składają. W Polsce przez długi okres czasu prawa pacjenta nie były uregulowane ustawowo. Za pierwszy
akt prawny, w którym znalazła się namiastka katalogu powyższych praw, można uznać ustawę o zakładach opieki zdrowotnej z 1991 roku, która obecnie nie obowiązuje. Tak naprawdę dopiero od 2008 roku , kiedy to została uchwalona ustawa o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta, możemy powiedzieć, że w polskim systemie prawnym obowiązuje ustawa skierowana głównie na prawa pacjenta. Jest ona fundamentalnym źródłem tych praw, stanowi również ich katalog. Fakt objęcia pacjentów odrębnym aktem prawnym, powoduje, że stają się oni równoprawnymi partnerami w stosunkach ze służbą zdrowia. Prawa pacjenta mają złożony charakter, stosowanie ich jest możliwe zarówno w relacjach publicznoprawnych jak i prywatnoprawnych. Nie da się ukryć, że ich interpretacja powinna odbywać się w świetle praw człowieka. Bardzo często prawo do umierania w spokoju i godności pozostaję w konflikcie z innym prawem. Co do zasady w polskim systemie prawa medycznego lekarz nie może udzielać świadczenia zdrowotnego bez zgody pacjenta. Ustawodawca jednakże zabezpieczył pewne sytuacje, w których lekarz może wykonać czynność medyczną po mimo braku zgody. Ustawa o p. p. przewiduje rozdział obejmujący prawo do poszanowania intymności i godności pacjenta. Jest to bardzo szerokie prawo, składa się na nie wiele aspektów m.in. prawo do umierania w spokoju i godności oraz do zapewnienia środków służących łagodzeniu bólu i innych cierpień. Powyższe prawa są uprawnieniami pacjenta. Można powiedzieć, że przedmiotem ochrony prawa do umierania w spokoju i godności jest życie człowieka. Prawo to ma chronić życie przed dodatkowym cierpieniem, bólem oraz niepotrzebnymi zabiegami medycznymi.
https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/219299 (licencjat)