Celem artykułu jest próba przedstawienia instytucji prawa medycznego, jaką jest tajemnica medyczna, zdefiniowanie jej, wyeksponowanie najważniejszych cech, a następnie skontrastowanie z prawem do informacji medycznej krewnego pacjenta. , jako prawo konkurujące z koniecznością zachowania tajemnicy lekarskiej. Praca rozpoczyna się od opisu prawa do prywatności jako źródła poufności medycznej. Następnie podjęto próbę określenia subiektywnego i obiektywnego zakresu obowiązków zachowania poufności nałożonych na podmioty udzielające świadczeń medycznych, wskazując jednocześnie sytuacje, w których obowiązek ten jest uchylany. Tajemnica lekarska jest przedstawiana jako obowiązek personelu medycznego odzwierciedlający prawo pacjenta do informacji, ze szczególnym uwzględnieniem prawa dostępu do dokumentacji medycznej. Postawiono tezę, że pacjent jest jedynym posiadaczem informacji o sobie, który ma prawo dobrowolnie rozszerzyć to prawo na inne podmioty w drodze upoważnienia. Przeciwnie, sformułowano szczegółowe normy prawne dla tych rozważań, które dają prawo do informacji medycznych o stanie zdrowia pacjenta bliskim mu osobom, bez zgody lub wiedzy osoby zainteresowanej. Szczególną uwagę zwraca się na przepisy dotyczące stosowania tajemnicy lekarskiej po śmierci pacjenta. W toku sporu pojawiają się wątpliwości co do prawidłowości wprowadzenia omawianych przepisów do polskiego porządku prawnego
http://zn.wsbip.edu.pl/wydania/zeszyt2/sekcjaB/zeszyt_b.pdf#page=27