Pan Stanisław czuje w kościach, że czas na wielką przygodę. Prosi więc wnuczka Frania, by ten zaopiekował się jego pieskiem Znajdkiem-Kręciołkiem, i odważnie wyrusza w podróż życia
– ku chmurom. Wkrótce odkrywa z zachwytem, że świat z góry wygląda zupełnie inaczej. Co jednak nastąpi, gdy starszy pan czubkiem głowy dotknie nieba? I czy to prawda, że błękit jest miły w dotyku i bardzo mięciutki? Ta poetycka i wzruszająca opowieść, snuta wspólnie przez Justynę Bednarek i Pawła Pawlaka, z pogodą przedstawia temat pożegnania z bliską osobą i pomaga dziecku oswoić się ze stratą.
Recenzja:
Ta książka składa się z bardzo wielu abstrakcyjnych elementów, a ilustracje jeszcze mocniej je potęgują. Nie należy doszukiwać się w niej logiki, ponieważ bazuje ona przede wszystkim na metaforach. Historia wytwarza w czytelniku poczucie bezpieczeństwa. Namawia, żeby zachwycić się światem, zwracać uwagę na przyrodę i uczyć się nią cieszyć. Jest pełna fantazji, nie buduje barier, nie stawia ograniczeń. Pokazuje, że cała otaczająca nas rzeczywistość działa zgodnie z przeznaczeniem, a jej mechanizm jest zachwycający i godny podziwu. Pan Stanisław decyduje się odejść, żeby móc ,,z góry” mieć oko na swojego wnuka. To właśnie jemu powierza swojego ukochanego psa. Wie, że z chłopcem będzie bezpieczny i szczęśliwy. Mężczyzna jest
spełniony i radosny. Cała opowieść pełna jest optymizmu i spokoju, a samą śmierć nietypowo opisuje się tutaj, jako piękne wydarzenie, bogate w nieznane na ziemi kolory i kształty.