Celem badań jest weryfikacja założenia, że wpływ tzw. publiczności społecznej oraz ocena choroby przewlekłej jako zależnej od pacjenta różnicuje poczucie doznanej stygmatyzacji i oceny jakości życia związanej ze stanem zdrowia. Dodatkowo można przypuszczać, że w trzech badanych grupach poczucie stygmatyzacji w inny sposób wpłynie na poczucie jakości życia.
102 kobiety w okresie wczesnej dorosłości, składające się z dwóch grup klinicznych: z widoczną i przewlekłą otyłością (n = 30) oraz z widoczną, przewlekłą chorobą skóry (n = 31). Grupę porównawczą stanowiły kobiety o normalnej wadze, bez chorób skóry (n = 42). Badane grupy były w tym samym wieku. Większość respondentów zamieszkiwała Trójmiasto i okolice. Poczucie stygmatyzacji oceniano za pomocą Kwestionariusza Postrzeganej Stygmatyzacji PSQ. Jakość życia oceniano za pomocą Kwestionariusza Jakości Życia. Dodatkowo mierzono wzrost i masę ciała respondentów w celu obliczenia wskaźnika antropometrycznego – BMI. Choroba przewlekła i jej rodzaj różnicuje młode kobiety pod względem postrzeganej jakości życia i poczucia stygmatyzacji. Najgorzej swoje funkcjonowanie fizyczne oceniały kobiety otyłe. Nie stwierdzono różnic w postrzeganej jakości życia związanej ze zdrowiem między kobietami z przewlekłymi chorobami skóry a kobietami zdrowymi. Jeśli chodzi o poczucie stygmatyzacji, to grupa młodych otyłych kobiet częściej niż kobiety z przewlekłymi chorobami skóry i porównawczą oceniała doświadczane zachowania jako wrogie.