Doświadczenie choroby, a szczególnie somatycznej choroby przewlekłej, często wiązać się może z ogromnym poczuciem dyskomfortu, a w konsekwencji z przekonaniem chorego, że jakość jego życia uległa znacznemu obniżeniu. Poczucie jakości życia jest kategorią subiektywną, uzależnioną od szeregu czynników, takich jak np. cechy osobowości czy system wartości podmiotu. Człowiek zazwyczaj dokonuje oceny wartości swego życia poprzez porównanie stanu, w jakim aktualnie się znajduje, ze stanem wcześniejszym oraz określenie możliwości dalszego funkcjonowania jego organizmu. Ocena stanu zdrowia może być wynikiem silnych emocji, które powodują zawężenie sposobu postrzegania sytuacji oraz wpływać na pragnienia czy postępowanie jednostki, która – w skrajnych sytuacjach – może przyjąć, że życie o określonej jakości (zwłaszcza gdy nie ma rokowań na istotną poprawę), nie ma już dla niej wartości. W takich okolicznościach człowiek może odmówić kontynuowania terapii lub nawet przejawiać myśli autodestrukcyjne, co jest sytuacją bardzo trudną dla najbliższego otoczenia, które jakość życia chorego często postrzega krańcowo odmiennie, i które staje przed problemem, jak powinno reagować na prezentowaną przez chorego postawę wobec problemów, z którymi przyszło mu się mierzyć.
DOŚWIADCZANIE SOMATYCZNEJ CHOROBY PRZEWLEKŁEJ A POCZUCIE JAKOŚCI ŻYCIA. PERSPEKTYWA FILOZOFICZNO-PSYCHOSPOŁECZNA
14 grudnia 2022