Skomplikowane relacje między lekarzami a firmami farmaceutycznymi są szeroko dyskutowane w literaturze naukowej. Coraz więcej dowodów wskazuje na to, że kontakty te wpływają na to, jakie leki medycy przepisują pacjentom. Znacznie mniej badań poświęconych jest współpracy przemysłu lekowego ze studentami medycyny. Relacje te wydają się być niegroźne, gdyż studenci nie mogą wypisywać jeszcze leków. Obecność firm farmaceutycznych w szkołach medycznych wielu osobom wydawać się może czymś naturalnym. Kto bowiem lepiej niż przedstawiciel przemysłu potrafi opowiedzieć o historii pozyskiwania dla leku patentu, o sposobach jego zastosowania oraz o jego pozytywnych i negatywnych działaniach? Skoro dana spółka opatentowała jakieś nowe lekarstwo, to naturalne jest, że stara się go reklamować. Szpitale uniwersyteckie to miejsca, gdzie często stosuje się innowacyjne terapie i testuje najnowsze osiągnięcia farmaceutyki. By wspomóc czyjeś zdrowie, a nawet uratować komuś życie lekarze muszą wiedzieć, że istnieje nowe lekarstwo – zatem można nawet uznać za obowiązek firm produkujących leki dostarczanie informacji o swoich produktach pracującym tam lekarzom i uczącym się studentom. Często jednak firmy wolą dzielić się materiałami marketingowymi, a nie rzetelnymi danymi. Wszystko to można by uznać za „wspaniałomyślną” działalność przemysłu farmaceutycznego, gdyby nie jeden „drobny” problem, a mianowicie fakt, że producenci często wykorzystują edukację medyczną jako narzędzie marketingowe. Przy okazji działań prooświatowych pojawia się duża możliwość manipulacji i wyzwala się działanie wszystkich opisanych przez Cialdiniego metod wywierania wpływu: wzajemności, sympatii, niedostępności, autorytetu, społecznego dowodu słuszności i konsekwencji.
(ze wstępu)
https://mostwiedzy.pl/pl/publication/problemy-instytucjonalizacji-etyki-w-dziedzinie-sluzby- zdrowia,107912-1