Komunikowanie się z pacjentem a stres wśród pielęgniarek pracujących w oddziałach psychiatrycznych i neurologicznych

Komunikowanie się jest nieodłącznym elementem przekazu informacji między ludźmi. Do podstawowych składowych zalicza się: odbiorcę, nadawcę, kanał oraz szum. Istnieje wiele czynników zakłócających i utrudniających proces komunikacji jest nim min. stres. Jest to przeciążenie psychologiczne, emocjonalne oraz fizyczne. Jest on naturalną częścią naszej codzienności. Przyczynia się do powstawania licznych chorób somatycznych. Celem pracy było poznanie sposobu komunikowania się pielęgniarek na oddziale neurologii i psychiatrii oraz odczuwania stresu wynikającego z pracy zawodowej. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. Zastosowano narzędzie badawcze własnego autorstwa. Kwestionariusz ankiety dotyczący sposobu i trudności w komunikowaniu się pielęgniarek i pielęgniarzy z pacjentem w oddziale neurologii i psychiatrii oraz Krótką Skale Do Mierzenia Stresu W Pracy (Stanton i in. 2001; w adaptacji Dudka i Hauka, 2010). Pielęgniarki i pielęgniarze najczęściej nawiązywali rozmowę z pacjentem podczas zapewniania podstawowych potrzeb w oddziale neurologii oraz w czasie podawania leków w oddziale psychiatrii. Zespół pielęgniarski używał aktywnego słuchania jako techniki komunikowania się. Respondenci obu oddziałów posiadający wykształcenie wyższe wybrali odzwierciedlenie uczuć jako technikę komunikowania się z pacjentem. Zarówno w oddziale neurologii jak i psychiatrii czasami odczuwano stres podczas rozmowy z pacjentem. Natężenie stresu w pracy, a spokój u pielęgniarek i pielęgniarzy oddziału neurologii zależał od formy ustnej przekazu pacjentowi informacji. Respondenci w oddziale neurologii oraz psychiatrii ocenili natężenie stresu w pracy jako duże. Deklarowali również odczuwanie stresu podczas nagłego pogorszenia się stanu chorego oraz zbyt dużych oczekiwań pacjentów i ich rodzin.