Przedstawiona w książce próba opisu komunikacji lekarz – pacjent w Polsce może pomóc zrozumieć, co faktycznie dzieje się za drzwiami gabinetu lekarskiego, a także ułatwić bardziej świadome, a przez to skuteczne kształtowanie relacji między lekarzem a pacjentem. Odpowiedź na pytanie, czy i w jakim stopniu strategie językowe lekarza i pacjenta zorientowane są na reprodukcję relacji asymetrii, pozwoli nie tylko lepiej zrozumieć komunikację międzygrupową w warunkach instytucjonalnych w ogóle, ale także wskazać na pozytywne i negatywne strony relacji asymetrii w tym szczególnym kontekście.
FRAGMENT RECENZJI
Jak pisze autorka, relacja między lekarzem a pacjentem jest zawsze asymetryczna na korzyść lekarza i jest relacją władzy rozumianej jako „kontrola, a dokładniej, zdolność jednych uczestników komunikacji do kontrolowania innych pod względem treści komunikatów, pełnionych ról oraz tworzonych relacji”. Władza ta rzecz jasna jest symboliczna i realizuje się w języku. Dla lekarzy najciekawsza będzie część badawcza, w której autorka prezentuje i analizuje nagrania wizyt u lekarza, nazywanych przez nich konsultacjami. Niejeden lekarz ze zdumieniem zauważy, że tak właśnie prowadzi rozmowy z pacjentami. Książka nie zawiera rad, jak należy rozmawiać z pacjentami. Ale radzę zajrzeć do wniosków i wyników analizy. Na czym polega paternalizm lekarzy, jakich strategii używają, by zmienić temat, zahamować nadmierną aktywność pacjenta, uciąć rozmowę, gdy zbytnio zapędza się w prezentację swoich odczuć… Karolina Stefaniak pokazuje, ze komunikacja zależna jest od wieku pacjenta, płci i od tego, czy konsultacja przebiega w publicznej, czy prywatnej przychodni. Według autorki kobiety są bardziej aktywne od mężczyzn, zadają więcej pytań, częściej same stawiają sobie diagnozę.
Różnie też przebiega komunikacja lekarz – pacjent w sytuacjach, gdy lekarz jest kobietą, a pacjent mężczyzną, lub odwrotnie, jeszcze inaczej, gdy w interakcje wchodzą osoby tej samej płci. Jak? Radzę zajrzeć do książki.