Niniejszy esej skupia się na społecznym fenomenie praktyk medykalizacji pojmowanych jako praktyki władzy. Już na wstępie warto zaznaczyć fakt, że procesy medykalizacji społeczeństwa zachodniego były przedmiotem zainteresowań Michela Foucault przede wszystkim ze względów etycznych. Francuskiego badacza zajmowało pytanie, jak zmieniło nas samych, współczesnych ludzi, to, że „wystawiliśmy się na publiczny ogląd” nauk o człowieku (nie tylko
medycyny, ale i psychiatrii, psychologii, seksuologii, kryminologii i pedagogiki) oraz sprzężonych z nimi instytucji. Sens krytyczny myśli Foucaulta jest taki, iż jego analizy występują przeciwko zniewoleniu zarówno jednostek, jak marginalizowanych grup społecznych. Zniewoleniu temu mogą służyć dyskursy towarzyszące praktykom społecznym, na przykład różne typy wiedzy medycznej.
(fragment artykułu)